Η αναγκαιότητα για ξήρανση προκύπτει από το γεγονός ότι το ξύλο ως "ζωντανό υλικό" περικλείει μεγάλες ποσότητες νερού. Η αρχική ποσότητα νερού μπορεί να κυμαίνεται από 30% μέχρι 300% σε σύγκριση με το ξηρό βάρος του ξύλου ανάλογα με το είδος, τη θέση μέσα στο δέντρο, την εποχή κ.α. Έτσι όταν χρησιμοποιηθεί το ξύλο με υγρασία λιγότερη ή περισσότερη από αυτή που ισορροπεί, επηρεαζόμενο απο τις συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας του χώρου στο οποίο βρίσκεται θα έχουμε μεταβολή στις διαστάσεις του.
Η βασική διάκριση μεταξύ των μεθόδων ξήρανσης είναι αυτή μεταξύ φυσικής και τεχνητής ξήρανσης. Στη φυσική εκμεταλλευόμαστε τη θερμοκρασία, τη σχετική υγρασία και την κίνηση του αέρα του περιβάλλοντος. Στην τεχνητή δημιουργούμε ελεγχόμενες συνθήκες σε κλειστούς θαλάμους, με αποτέλεσμα η ξήρανση να είναι ταχύτερη και ποιοτικά ελεγχόμενη.
Σημαντικό ρόλο παίζει και η εποχή κοπής του δέντρου καθώς η πιο κατάλληλη εποχή είναι η αρχή του χειμώνα όταν έχουν κατέβει οι χυμοί του δέντρου και ειδικότερα τις νύχτες χωρίς φεγγάρι, ώστε να υπάρχουν όσο το δυνατότερο λιγότερα υγρά στους ιστούς του δέντρου. Ειδικά για την κατασκευή μουσικών οργάνων που απαιτείται άριστη ποιότητα σε ξύλο έδιναν μεγάλη προσοχή, κυρίως παλαιότερα που ακολουθούσαν φυσικές μεθόδους αποξήρανσης. Στη συνέχεια το τοποθετούσαν σε τρεχούμενο νερό για χρόνια ώστε να φύγουν όλοι οι μικροοργανισμοί που ζούν στο ξύλο και εν συνεχεία το αποξήραιναν σε σκιά για μήνες. Για παράδειγμα περιζήτητος είναι ο καναδικός κέδρος, με τον οποίο έφτιαχναν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα τα φράγματα και έμενε σε τρεχούμενο νερό για χρόνια. Επίσης διάσημη είναι η τεχνική αποξήρανσης του Stradivarius όπου αποξήραναν μικρά κομμάτια ξύλου για διάρκεια μεγαλύτερη των 10 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου